woensdag 19 januari 2011

Blue Moutains

Dag iedereen! We zijn er al weer haha... Silke is op het brilliante idee gekomen een schrift te kopen en onze blog eerst op papier te schrijven om zo sneller de blog op internet af te kunnen werken.
Ons laatste verslag eindigt aan de rivier na Sydney.
Na een gezellig ontbijt aan de rivier en na de beslissing te hebben genomen de Blue Moutains in te rijden, kwamen we via Parramatta en Penrith terecht op een mooie rest area, niet ver van 'de hoofdstad' van de Blue Moutains: Katoomba.
Hoewel het weer meezat, bleven we ter plaatse en genoten van een rustige, warme namiddag op zo'n 1000 meter boven zeeniveau.

Een beslissing waar we de volgende dag spijt van hadden. Het mooie weer van de dag ervoor had plaats geruimd voor dikke regenwolken en laaghangende mist. Hoewel een prachtig natuurgebied zich recht voor, achter en rond ons bevond, konden we hier weinig of niets van zien.

`The three sisters` bij slecht weer
Het was lang niet de eerste keer dat we zo'n slecht weer voorgeschoteld kregen. Zowat heel onze reis werd tot nu toe getypeerd door zon, afgewisseld met extreem veel regen. Australie gaat werkelijk kreupel onder de hevige en in decennia niet-geziene regenval. Spijtig voor ons en voor vele anderen die 2011 uitkozen als jaar om Australie te ontdekken.

Wanneer het hier mooi weer is, is Down Under werkeiljk het paradijs. Regent het, dan valt hier bijna niets te doen, buiten door overdekte winkelcentra dolen en in de camper schuilen. Jullie zullen dus wel begrijpen dat een week van onophoudelijke regen - veel meer dan we in Belgie gewoon zijn - zo stilletjes aan op ons humeur begint te werken. Ook de nooit eerder geziene overstromingen ten noorden van ons duiden aan wat voor slecht jaar dit wel niet is in de Australische klimaatgeschiedenis.

Genoeg geklaagd! Wanneer de wolken stegen en de zon de kans kreeg te schijnen, werden we getrakteerd op een aantal oogverblindende uitzichten over de Blue Moutains, die op slechts 100 km van metropool Sydney liggen.
`The three sisters` bij mooi weer



Nota bene: De naam Blue Mountains bleek niet willekeurig gekozen voor dit gebergte. Wanneer de zon op de bladeren van de hier massaal groeiende eucalyptusbomen schijnt, verdampt er olie uit deze bladeren hetgeen zorgt voor een subtielem doch duidelijk waarneembare blauwe schijn boven het landschap.

Op onze eerste dag, gekenmerkt door veel regen, trokken we Katoomba in. Het duurde tot 2 uur 's namiddags vooraleer de wolken wat van de mooie natuur prijsgaven. Met zo'n 200 a 300 meter zicht, kregen we toch al een indruk van wat ons te wachten stond bij mooi weer.

De volgende dag, na te hebben gekampeerd in Megalong Valley, een stukje fris regenwoud, scheen de zon nog eens!
We trokken onze loopschoenen aan en reden naar Echo Point, van waaruit onze lange bergwandeling begon.

Over de hoge bergpassen, doorheen dichtbegroeid regenwoudm langsheen prachtige uitkijkpunten en onder metershoge en adembenemende watervallen, kwamen we zo'n 3 en half uur later aan de voet van de 'Giant Stairway', een trap van een 1000tal treden die ons via een steile klim terug aan de bekende 'Three Sisters' aan Echo Point bracht.






Moe en hongerig keerden we naar de camper terug, reden we naar Leura iets verderop en genoten we van een welverdiende lunch. Namiddag gaan kijken naar de cascades (watervaltrappen) en de watervallen en dan terug richting Megalong Valley, waar onze picknicktafel en ons regenzeil op ons lagen te wachten.





Op weg naar huis nog 2 lelijke duitsers ontmoet op een restarea en een waterpijpke mee gerookt. Appeltabak dus niets dan vitaminen in onze longen gezogen!

s' Avonds frietjes gemaakt en wonder boven wonder de eerste eigenaar (en maker) van onze camper ontmoet. Zo'n groot land en dan kom je toch nog net die persoon tegen!

De volgende dag werden we wakker in de gietende regen. Na een hele tijd onder ons regen/zonnescherm te hebben gezeten, werd het rond drie uur toch droog en konden we doen waarvoor we hier waren; de blue mountains bewonderen! Weer werden we getrakteerd op prachtige watervallen, steile rotswanden en een overweldigend landschap zover het oog kon reiken. Op een van de zovele uitkijkpunten kwamen we plotseling oog in oog te staan met een dodelijke bruine slang van bijna 2 meter lang. Na een paar foto`s en een filmpje besloten we haar toch maar wat ruimte te geven. 1 beet kan een mens binnen de 2 uur in een put onder de grond doen belanden...
Schattige, doch dodelijke 'brown snake'


Onze volgende stop was aan de Wentworth Falls:



Wentwoth Falls

In de hoop dat de volgende dag zonneschijn zou brengen, keerden we terug naar de chille kampeerplek in Megalong Valley. Tot onze teleurstelling werden we `s anderendaags wakker in een grote modderpoel en pakten we vrijwel onmiddelijk onze biezen en vertrokken we naar Katoomba, in de hoop dat de zon er toch nog door zou komen. Helaas pindakaas, nadat we doorkregen dat de regen van lange duur zou zijn, vertrokken we terug stilletjes aan richting kust. Die avond sliepen we nog op een van de mooiste plekjes tot nu toe. Boven op een berg, langs een prachtige vallei die, als de zon kwam piepen, een aantal mooie watervallen en rotsformaties zichtbaar maakte.




De volgende dag was een echte baaldag. Heel de tijd regen, regen, regen en nergens viel er iets te beleven. Dan maar extra vroeg gaan slapen...

12 januari: eindelijk was het zover voor Silke! Even terug naar Sydney voor een Jazzdance class in `The Sydney Dance Company`. Een heel leuke, maar supervermoeiemde les na zo een half jaar inactiviteit. Spijtig genoeg lukte het niet om mooie foto`s te maken.



Na deze voldoeninggevende les van Ramon Doringo reden we naar de slaapplek aan de brede rivier waar we al eens sliepen voor we naar de Blue Mountains vertrokken. Sydney lieten we nu voorgoed achter ons...

Tot blogs,

Sil en Antoine xxx

maandag 10 januari 2011

Sydney

Na zo'n vijf en halve week 'op plukkamp', werd het tijd om verder noordwaarts te reizen. Via Wollongong, een ietwat te industrierijke stad aan de oceaan, zetten we koers naar Australies grootste stad, Sydney (4.5 miljoen inwoners). Een eerste tussenstop maakten we dus in 'The Gong', waar we de nacht doorbrachten op een parking aan het strand. Idem voor de tweede nacht, alleen had men hier een 'rockpool' gebouwd dat door een opkomende zee gevuld werd.


Na een mooie autorit over de Pacific Hwy, kwamen we aan in het drukke SYDNEY!Via een frans koppel dat we leerden kennen op ons fruitplukavontuur, kwamen we terecht in Clovelly, een oostelijke buitenwijk van Sydney CBD. Hier, op een parking aan een klein strandje, zouden we de komende 6 nachten doorbrengen. Na nacht zes was dit gratis en illegaal kamperen voor de backpackers die hier neerstreken gedaan. Wij vertrokken zowieso, maar anderen werden door rangers en politie - en onder de lens van een journalist van de Daily Telegraph -  van de parking gejaagd. Verderop meer hierover.

De parking; vol met backpackers die gratis willen overnachten in Sydney
Dag 1 was voor ons eerder een eerste verkenning. We namen de bus naar Bondi Junction, waar we enklele uren rondwandelden doorheen straten en enorme winkelcentra. Iets later namen we een andere bus richting het wereldberoemde Bondi Beach. Hier troffen we een enorme massa strandgangers, strandhangers en wanna-be modellen aan.
Bondi Beach
Na de rest van onze namiddag hier te hebben doorgebracht, liepen we een van de vele Mc Donalds binnen en bestelde we een lekkere Mc Chicken menu. Eenmaal terug aan onze camper in Clovelly genoten we van een gezellige tijd op de kliffen aan de zee en kropen we vrij vroeg onder de dekens (het werkritme zat nog steeds in ons).

Oudejaarsavond! `s Morgens een zalige duik in de zee en rond de middag down town! Onze eerste uren in het centrum waren van het geef-je-ogen-maar-de-kost-type. The Harbour Bridge, the Opera House, the Rocks, Circular Quay en een aboriginal met didgeridoo vergezeld door een stevige techno-beat.



Opera House

Aboriginal on pills
 Vanaf de middag waren mensen reeds hun plekje hier aan het innemen om een goed zicht op het vuurwerk te garanderen. Ons niet gelaten, maar wij besloten geen 12 uur op vuurwerk te wachten. Na letterlijk uren en kilometers door het centrunm te hebben gewandeld, keerden we rond 18u, na de laatste doos wijn in de liquorstore te hebben gekocht, terug richting de haven voor het wereldbefaamde spektakel!
Zoals op bijna alle publieke plaatsen was ook hier een totaal alcohol verbod. Maar wij zouden Antoine en Silke niet zijn als we onze Pukkelpop en Werchter -ervaring niet zouden gebruiken om een volle zak wijn doorheen de overtollig aanwezige security te smokkelen. Cheers!
Na enkele uren tussen een (hoofdzakelijk Aziatisch) publiek te staan, werden we getrakteerd op een einde-2010-begin-2011 licht en ontplofshow van wereldformaat. Happy New Year Australia!!!

(onze camera kon het vuurwerk niet zo goed aan)
Na een danske en een pintje op Circular Quay sloten we onze avond rond 4u af op de parking in Clovelly. Nog steeds niet weggestuurd of beboet.

Dag 1 van 2011 was er eentje van weinig verplaatsingen. Vooral liggen en dobberen in een zonovergoten zee zijn twee termen die deze nieuwjaarsdag het best omschrijven.

Op onze derde dag waren we reeds zeer vroeg van de partij in't stad. Na een bezoek aan Paddy's Market, waar we lekkere verse groeten en vers fruit kochten, kuierden we doorheen winkelstraten en winkelcentra, aanschouwden we talentvolle straatmuzikanten en keerden we moe maar voldaan terug naar ons tijdelijke thuis.

3 januarie 2011. Op Bondi Beach  kregen we gratis ijsjes van niemand minder dan mister Bay Watch himself, David Hasselhoff.
We waren stom verbaasd toen we in Bondi Junction nog maar eens een ander giant winkelcentrum binnenwandelden. Het is echt niet te filmen hoeveel overdekte winkelcentra je hier voorbijwandelt op zo een wandeldag. In Clovelly tot dan nog steeds geen poilitie of rangers, hoewel het ophangen vannieuwe borden waarop zwart op wit staat dat overnachten in een voertuig illegaal is en tot 1100 dollar boete kan opleveren.
Een risicio dat wij graag nemen. :-)

De volgende dag kochten we superverse 'prawns' in de Sydney Fishmarket in het centrum van de stad. Gepeld en opgegeten in de Royal Botanic Gardens aan The Operahouse.


Na ons zoveelste telefoontje (jullie weten dit misschien niet, maar we hebben tot nu heel wat 'problemen' gehad met onze autopapieren) naar de Departement of Transportation van Western Australia, kregen we eindelijk het goede nieuws dat onze post (die daarvoor al eens op mysterieuze wijze was verloren gegaan onderweg naar Perth) was toegekomen en dat de auto na drie maaden eindelijk op onze naam stond en niet meer op die van Herr Patrick Gross.


Royal Botanic gardens in Sydney CBD

Namiddag een blitz-bezoek aan Kings Cross, Niets speciaals, enkel veel rare snuiters en een hele hoop backpackers.

Te groot CocaCola-bord in Kings Cross

Na een lekkere pint op cafe, waar we sangria kregen van een chinees net een dikke nek een ozzie met familie in Leopoldsburg, wandelden we ChinaTown binnen opzoek naar goedkoop maar lekker eten. We consumeerden een driegangenmenu op maat van een chinees, hetgeen zoveel betekent als "nog honger!".

China Town
 Laatste nacht thuis in Clovelly want de volgende ochtend stonden de rangers en politie reeds on 5u30 op de parking, klaar voor de grote schoonmaak. Ochtend-plasser Antoine had ze gespot, riep Silke uit haar bed, sprong achter het stuur van hun camper en knalde de parking af, weg van een dikke boete! Koers gezet naar Maroubra Beach een paar kilometer verder. De zon scheen en de ochtendadrenaline pompte nog volop door zijn bloed, dus Antoine trok zijn wetsuit aan en trotseerde de 8 feet waves in een door de zon warmer wordende zee. Sil is in dat opzicht ietwat verschillend. Haar poging tot slapen werd al snel afgebroken door het bezoek van 4 flikken. Na een paar minuten afwezigheid te feaken, gaf ze toch toe aan het geroep en het overdovende geklop op de zijdeur. gelukkig kreeg ze het wel uitgelegd dat ze niet sliep en werd er geen probleem gemaakt.
Namiddag de ferrie naar Manly. Mooi strand, leuke straten en een voldoeninggevende Mc Donalds...

Ferrie naar Manly

Na Manly zijn we zonder brokken en zonder omweg doorheen hartje Sydney gereden richting 1 national free highway, tot aan een slaapplek langs een zeer brede rivier.


Dikke kus van Sil en Antoine! Tot de volgende blog!
x

donderdag 6 januari 2011

Peaches For Life: Araluen

Dag iedereen. We weten het, het is al veel te lang geleden dat we onze blog hebben geupdate, maar waar we werkten in Araluen hadden de mensen nog niet van internet gehoord denken we...

Nu zijn we in de Blue Moutains in een bibliotheek in Katoomba (waar het maar weer eens regent en er dus niet veel Moutains te zien vallen, laat staan blauwe) en hebben een half uurtje tijd om internet te gebruiken.

Omdat we toch een kleine zes weken perzikken en nectarinen hebben geplukt, lijkt het leuk een typische werkdag te illustreren om jullie een idee te geven wat we daar hebben uitgestoken.

Rise and shine om 5u05, regenbotjes aantrekken om niet onmiddellijk natte voeten te hebben, naar de keuken de lunch uit de frigo halen en een tasje koffie met wat muesli naar binnen werken. Om 5u40 begon de dagelijkse wandeling naar de ‘shed’ (=hal waar het fruit gesorteerd en gepakt wordt). Vanaf dag 1 hadden we onze vaste plek in de bus naast de supervisor Jay – een overactieve, halvegare, uberlelijke maar toch zalige kerel – die ons om stipt 6 uur richting de ‘orchards’ (= boomgaarden) bracht.

5u40: op weg naar't werk



Eenmaal aangekomen klonk het meestal als volgt:

Put your bags on, grab a ladder, jump on a row, we want full colour all the way around, keep working while you talk,...”


Silke harde travak

Doen alsof...
















Na drie uur plukken riep Jay ‘Smoko!’, hetgeen betekende: 3 boterhammen met nutella! Na zo’n 15 minuten was het ‘back to work’ en kropen we terug de ladder op (of vielen we er af = Silke) om weer drie uurtjes gezellig tussen de boompjes te zitten en onze bazin Robyn stinkend rijk te maken.

12u: lunchtime! Een half uurtje pause. Alhoewel, na 20 minuten begon supervisor Jayons al op te jagen: “Put your sunscreen and your shoes on and get back to work”.

Nog eens drie uur later was het dan meestal knock-off en haastte iedereen zich naar de bus om zo snel mogelijk terug op de campingsite te zijn. Food and beer! De rest van de dag was, ja, gewoon wat chillen, pintje drinken, lekker koken, eten en meestal tussen 20u30 en 21u richting bedje.



Zo ziet een volledige werkdag er uit in Araluen. Toen we daar pas aankwamen werkten we 9 dagen aan een stuk met 1 dag vrij. Lekker warm (lees heet) en veel centjes verdiend.


Maar het weer is dit jaar triestig in Australie, en als de zon niet schijnt maken de pechen en nectarinen geen suiker aan, rijpen ze niet en kunnen wij ze niet plukken. Sommige dagen werkten we dus maar 5-6-7 uur en hadden we 2 dagen vrij. Gelukkig hebben we een camperke zodat we naast de wekelijkse inkopen in Goulburn of Braidwood ook tijd hadden om een citytrip te maken naar hoofdstad Canberra met een bezoek aan de War Memorial en het Belgian Beer Café (10 euro voor een Duvel alstublief!). Ook zwemmen in een waterput aan de Araluen river was is een manier om de vrije tijd daar op te vullen.
Belgian Beer
Swimminghole
Mooi weer op een vrije dag




Merry X-mas van tussen de pechen!

Ook rond kerst kregen we enkele dagen vrij. De 23ste werkten we tot de middag, waarna we getrakteerd werden op een kerstfeestje in de shed met gratis pintjes. Enkele dagen eerder had iedereen een papiertje moeten trekken met iemand anders zijn/haar naam op zodat iedereen op het feestje een cadeautje kreeg van secret santa. Anthony kreeg een agenda en koekjes, Silke een ingekaderde (cool kader van een camper met surfplank) groepsfoto die genomen was tijdens een uitstapje naar de rivier. Toen de pintjes op waren en de meesten goed aangeschoten, maakte iedereen zo snel mogelijk wat eten klaar op de campingground en vertrokken we naar de lokale pub om ons feestje verder te zetten.


Kerstfeesje in de shed!

De volgende dag reden we met z'n allen naar de kust. Eerst wat shoppen in Batemans Bay en daarna een campspot gezocht waar iedereen zijn camper of tent kon meerzetten. De jongens maakten een plons in de zee, het 'kerstdiner' (sandwich met worstjes) werd klaargemaakt en de dag werd afgesloten met een gezellig kampvuur.




Aangezien het op kerstdag prachtig weer was, besloten we na een telefoontje naar het thuisfront de rest van de dag door te brengen op het surfstrand van Broullee. Na meer als een maand konden we nog een op onze surfplank en ons bodyboard kruipen... en dat op kerstdag... Kon erger he....




Na deze leuke kerstdagen werkten we nog 2 volle dagen op de peachfarm. Daarna namen we met tranen in de ogen afscheid van de 23 andere plukkers, waarmee we bijna 6 weken geleefd, gewerkt, maar vooral veel gelachen hebben. Bye bye peaches, hello Sydney!

Wisbey's Orchards pickers 2010-2011