Blue Moutains

Dag iedereen! We zijn er al weer haha... Silke is op het brilliante idee gekomen een schrift te kopen en onze blog eerst op papier te schrijven om zo sneller de blog op internet af te kunnen werken.
Ons laatste verslag eindigt aan de rivier na Sydney.
Na een gezellig ontbijt aan de rivier en na de beslissing te hebben genomen de Blue Moutains in te rijden, kwamen we via Parramatta en Penrith terecht op een mooie rest area, niet ver van 'de hoofdstad' van de Blue Moutains: Katoomba.
Hoewel het weer meezat, bleven we ter plaatse en genoten van een rustige, warme namiddag op zo'n 1000 meter boven zeeniveau.

Een beslissing waar we de volgende dag spijt van hadden. Het mooie weer van de dag ervoor had plaats geruimd voor dikke regenwolken en laaghangende mist. Hoewel een prachtig natuurgebied zich recht voor, achter en rond ons bevond, konden we hier weinig of niets van zien.

`The three sisters` bij slecht weer

Het was lang niet de eerste keer dat we zo'n slecht weer voorgeschoteld kregen. Zowat heel onze reis werd tot nu toe getypeerd door zon, afgewisseld met extreem veel regen. Australie gaat werkelijk kreupel onder de hevige en in decennia niet-geziene regenval. Spijtig voor ons en voor vele anderen die 2011 uitkozen als jaar om Australie te ontdekken.

Wanneer het hier mooi weer is, is Down Under werkeiljk het paradijs. Regent het, dan valt hier bijna niets te doen, buiten door overdekte winkelcentra dolen en in de camper schuilen. Jullie zullen dus wel begrijpen dat een week van onophoudelijke regen - veel meer dan we in Belgie gewoon zijn - zo stilletjes aan op ons humeur begint te werken. Ook de nooit eerder geziene overstromingen ten noorden van ons duiden aan wat voor slecht jaar dit wel niet is in de Australische klimaatgeschiedenis.

Genoeg geklaagd! Wanneer de wolken stegen en de zon de kans kreeg te schijnen, werden we getrakteerd op een aantal oogverblindende uitzichten over de Blue Moutains, die op slechts 100 km van metropool Sydney liggen.

`The three sisters` bij mooi weer

Nota bene: De naam Blue Mountains bleek niet willekeurig gekozen voor dit gebergte. Wanneer de zon op de bladeren van de hier massaal groeiende eucalyptusbomen schijnt, verdampt er olie uit deze bladeren hetgeen zorgt voor een subtielem doch duidelijk waarneembare blauwe schijn boven het landschap.

Op onze eerste dag, gekenmerkt door veel regen, trokken we Katoomba in. Het duurde tot 2 uur 's namiddags vooraleer de wolken wat van de mooie natuur prijsgaven. Met zo'n 200 a 300 meter zicht, kregen we toch al een indruk van wat ons te wachten stond bij mooi weer.

De volgende dag, na te hebben gekampeerd in Megalong Valley, een stukje fris regenwoud, scheen de zon nog eens!
We trokken onze loopschoenen aan en reden naar Echo Point, van waaruit onze lange bergwandeling begon.

Over de hoge bergpassen, doorheen dichtbegroeid regenwoudm langsheen prachtige uitkijkpunten en onder metershoge en adembenemende watervallen, kwamen we zo'n 3 en half uur later aan de voet van de 'Giant Stairway', een trap van een 1000tal treden die ons via een steile klim terug aan de bekende 'Three Sisters' aan Echo Point bracht.

Moe en hongerig keerden we naar de camper terug, reden we naar Leura iets verderop en genoten we van een welverdiende lunch. Namiddag gaan kijken naar de cascades (watervaltrappen) en de watervallen en dan terug richting Megalong Valley, waar onze picknicktafel en ons regenzeil op ons lagen te wachten.

Op weg naar huis nog 2 lelijke duitsers ontmoet op een restarea en een waterpijpke mee gerookt. Appeltabak dus niets dan vitaminen in onze longen gezogen!

s' Avonds frietjes gemaakt en wonder boven wonder de eerste eigenaar (en maker) van onze camper ontmoet. Zo'n groot land en dan kom je toch nog net die persoon tegen!

De volgende dag werden we wakker in de gietende regen. Na een hele tijd onder ons regen/zonnescherm te hebben gezeten, werd het rond drie uur toch droog en konden we doen waarvoor we hier waren; de blue mountains bewonderen! Weer werden we getrakteerd op prachtige watervallen, steile rotswanden en een overweldigend landschap zover het oog kon reiken. Op een van de zovele uitkijkpunten kwamen we plotseling oog in oog te staan met een dodelijke bruine slang van bijna 2 meter lang. Na een paar foto`s en een filmpje besloten we haar toch maar wat ruimte te geven. 1 beet kan een mens binnen de 2 uur in een put onder de grond doen belanden...

Schattige, doch dodelijke 'brown snake'

Onze volgende stop was aan de Wentworth Falls:

Wentwoth Falls

In de hoop dat de volgende dag zonneschijn zou brengen, keerden we terug naar de chille kampeerplek in Megalong Valley. Tot onze teleurstelling werden we `s anderendaags wakker in een grote modderpoel en pakten we vrijwel onmiddelijk onze biezen en vertrokken we naar Katoomba, in de hoop dat de zon er toch nog door zou komen. Helaas pindakaas, nadat we doorkregen dat de regen van lange duur zou zijn, vertrokken we terug stilletjes aan richting kust. Die avond sliepen we nog op een van de mooiste plekjes tot nu toe. Boven op een berg, langs een prachtige vallei die, als de zon kwam piepen, een aantal mooie watervallen en rotsformaties zichtbaar maakte.

De volgende dag was een echte baaldag. Heel de tijd regen, regen, regen en nergens viel er iets te beleven. Dan maar extra vroeg gaan slapen...

12 januari: eindelijk was het zover voor Silke! Even terug naar Sydney voor een Jazzdance class in `The Sydney Dance Company`. Een heel leuke, maar supervermoeiemde les na zo een half jaar inactiviteit. Spijtig genoeg lukte het niet om mooie foto`s te maken.

Na deze voldoeninggevende les van Ramon Doringo reden we naar de slaapplek aan de brede rivier waar we al eens sliepen voor we naar de Blue Mountains vertrokken. Sydney lieten we nu voorgoed achter ons...

Tot blogs,

Sil en Antoine xxx