New South Wales vervolg

Hi mates and matesinnen! Na onze avonturen tussen de dolfijnen in het water van Mollymook, zagen we in de verte slecht weer afkomen. En inderdaad, niet veel later stormde het en viel er hagel uit de lucht zoals noch Silke, noch Anthony ooit hagel hadden zien vallen. Na een ijsje in de Aldi terwijl we dekking zochten voor ijspingpongballen,  bevonden we ons 's avonds weer onder een afdak in Burrill Lake. Nacht 4 op dezelfde plek was een feit.

De volgende ochtend kregen we een uitgebreid (en gratis) ontbijt in cafe Brill, dat wordt uitgebaat door een coole vent die ons precies als zijn kinderen zag. De dag ervoor kregen we ook al worstenbroodjes van hem na het surfen.

Na een bord vol met spek, ei, toast, bonen in tomatensaus, fried fish, chamignons en een overheerlijke cafe latte, vertrokken we richting Jervis Bay. We vonden een echt paradijs vlak aan het blauwe water en bijna op het witte strand in Hyams Beach.

De volgende ochtend werden we wakker onder een stralende, brandende ochtendzon. Het duurde daarom ook niet lang vooraleer we - zonder wetsuit!!! - in het water lagen te snorkelen tussen een heel aantal coole vissen. We besloten relax te genieten van dit idyllisch plekje en pas na nog een nachtje de rest van Jervis Bay te verkennen.

Hoewel bier vrij duur is, konden we het toch niet laten een drive-tru-bottleshop te bezoeken in Huskinsson om onze door-de-extreem-hete-zonnenstralen-uitgedroogde-kelen te smeren. We namen onze 'Pure Blonde' pintjes mee naar een weeral heel mooie slaapplek. Na een wandeling op het strand tussen duizenden rondcrossende krabjes, een prachtig schouwspel gegenereerd door de ondergaande zon en het bezoek van  een niet al te schuwe possum die onze borden kwam proper lekken, kropen we voor de 43ste keer in onze slaapzak.

Via Nowra reden we naar Kangaroo Valley. Door de verschroeiende hitte die ons noodgedwongen afkoeling deed zoeken, kwamen we terecht in het lokale openluchtzwembadje. 's Avonds vonden we een zeer grote, en weeral gratis, kampeerplaats waar blijkbaar veel weekendgasten naar toe komen. We installeerden ons op zo'n 10m van het water. Waarom deze plaats Kangaroo Valley noemt, is ons een raadsel. De enige beesten die we hier zagen, waren wombats, die dee eerste nacht nog schattig waren, maar er niets beters op vonden om tijdens nacht twee de hele omgeving rond onze camper vol te kakken. De stank jaagde ons die ochtend reeds vroeg weg.

We besloten een bezoekje te brengen aan de Fitzroy falls, een eindje verderop. Helaas zat het weer niet echt mee en was de meer dan 80m hoge waterval niet altijd goed zichtbaar. We verzekeren jullie, de Lonely Planet zou dit plekje beter vermelden in hun volgende editie want het is echt de moeite waard.

Hierna reden we al terug richting Batemans Bay, waar we een stukje het binnenland moeten ingaan. We gaan namelijk perzikken plukken in Araluen. Volgende keer krijgen jullie een verslag van dit hard labeur :-)


xxx Sil en Antoine

New South Wales

Nadat we doorheen enkele steden zoals Bairnsdale em Sale zijn gereden, waar we gepoogd hebben werk te vinden, besloten we Victoria achter ons te laten en de volgende staat, NSW, te ontdekken.

Onze eerste nacht brachten we door langs de Princess Highway, op een prachtig plekje waar we Dan en Nova ontmoetten, respectievelijk 40 en 52 jaar oud. Zij besloten hun saaie werkleven achter hun te laten, een caravan te kopen, en te genieten van de - volgens ons althans - enkele jaren die hen resteren. Gemiddelde dagelijkse bezigheid: roken en drinken. Hoewel ze duidelijk niet erg veel geld hadden, kregen we een zonnedouche, een zwarte zak waarin 20 liter water door de zon kan worden opgewarmd om te douchen, heerlijk. Zeer aangename mensen waarmee we ons mooiste en grootste kampvuur tot dan mee doorbrachten. Geen foto's tengevolge lege batterij.

De volgende dag, ondertussen dag 31 in Australie, reden we verder naar het mooie havendorpje Eden, bekend om zijn jaarlijkse passage van honderden walvissen en hun kalven. Nadat er een alarm afging, hetgeen betekende dat er walvissen waren gespot in de baai, haastten we ons naar het uitkijkpunt. Daar zagen we in de verte enkele walvissen hun spuitgaten leegblazen. Omdat het te ver weg was om duidelijk te zien, besloten we een budget-whalewatchingcruise te doen de volgende dag. De walvissen waren ons duidelijk goed gezind want al gauw konden we een mama walvis en haar kalfje volgen. Alsof dat nog niet genoeg geluk was, kreeg een kleine walvis het in zijn kop te gaan spelen en maakte het vele, hoge sprongen vlak naast onze boot. Oh ja, op die cruise ook een middagmaal naar binnen gewerkt, hetgeen niet de bedoeling was van de eigenaars denken we. Iedereen had recht op een soepje en een cracker met wat kaas. Wij, ratten als we zijn, slaagden er in onze magen boordevol te stouwen.

Dolgelukkig, en na een heerlijke douche in de haven, reden we een klein stukje terug om te gaan kamperen op een mooi plekje waar de zee en een rivier samenkwamen. Na wat surfen, chillen in de zon, lezen en een kampvuur met marshmellows, gingen we meer dan tevreden slapen. 's Morgens ons kampvuur terug aangewakkerd en toastjes gemaakt met choco :-)

Next stop, Narooma. Hier zochten we weer tevergeef naar een jobke. De nacht brachten we door op een wildkampeer plek waar we de volgende ochtend onze loopschoenen nog eens aantrokken.

Le lendemain vervolgden we onze voyage naar Moruya. Wat betreft het werken, kregen we goed nieuws. Via een nummer uit de Lonely Planet, kwamen we terecht bij een perzikkenboederij die hoogstwaarschijnlijk binnen een tweetal weken met de oogst gaan beginnen. Als alles meezit, met onze hulp tot Kerstmis. Dat betekent dus dat we dus niet te ver kunnen gaan. Hier in de buurt is gelukkig veeeeeel moois te bezien.

De eerste plaats waar we verbleven, heet Broulee. Daar verbleven we op de parking van de plaatselijke surfclub. Na een poging tot surfen van Sil in een veel te onstuimige zee, namen we een frisse douche buiten aan de surfclub en kropen we lekker vroeg ons bedje in. De volgende ochtend, na een stevig ontbijt van wit brood, choco en banaan, gingen we samen een eindje lopen om vervolgens naar Batemans Bay te rijden.

Na een hele poos in de bib onze blog te hebben geupdate, kochten we lekkere etenswaren voor op de BBQ. Helaas gingen de hemelsluizen wagewijd open en besloten we, na uren in onze camper te zitten, onze BBQ uit te stellen en de Mc Donalds een hele poos te gaan bezetten. Lekker...

Na een goeie Mc Chicken Bacon Njammie Lekker Menu, volgden we de raad van onze reisbijbel op en gingen we op zoek naar een zogezegd prachtige wildkampeerspot. Na 30 km door zware regenval te rijden en NIKS te vinden, besloten we het eerste het beste dorpje binnen te rijden om onze camper ergens neer te planten en dan zelf zo snel mogelijk in de slaapzak te kruipen.

We kwamen terecht in South Durras naast een camping op een stukje waar een duidelijk teken stond dat wildkamperem verboden was. Omdat het donker werd en er ontzettend veel kangaroos rondhupten over straat, verstopten we onze camper toch tussen de bomen, in de hoop dat niemand ons kwam wegjagen. Na een regenachtige nacht werden we wakker omsingeld door een legertje kangaroos die geen aanstoot gaven aan onze aanwezigheid. We konden zeer dicht komen en de mamakangaroos lieten zelfs hun kleintjes van heel dicht bij zien.

 Na het spotten van enkele dolfijnen in de zee, besloten we ook het water in te gaan en te surfen tussen deze mooi beesten. Ze bleven in de buurt, maar echt surfen tussen de dolfijn konden we dit niet noemen.
Na een lekkere maaltijd tussen de kangaroos, keerden we terug naar onze camper om daar een rattige kangaroos te vinden die er niks beters op had gevonden in onze auto te gaan en ons brood te rippen. Wel grappig eigenlijk!

Nadien reden we door naar Burrill Lake, waar we ons installeerden op een restarea in een mooi park. De volgende ochtend vingen we onze eerste vissen (eindelijk) en maakten deze klaar op een van de plaatselijk barbeques. Njammie jnammie.

Op een plekje op enkele honderden meters verder, genaamd Dolphin Point, zagen we een 5-tal dolfijnen vanop zeer korte afstand springen, jagen en surfen op de golven. Wat een mooi beeld! Omdat het hier zo leuk was en er veel te doen was, zijn we er 3 nachten gebleven. Onze langste tijd tot dusver op dezelfde plek.

Gisteren vonden we een heel mooi strand met vette golven en schaften we ons een bodyboard aan zodat we samen het water inkonden. Superleuk dus besloten we vandaag nog eens terug te gaan. Prachtig weer, geen slechte golven maar vooral: surfen TUSSEN de dolfijnen, die met zijn achten tot op een drietal meter van ons naderden en ons kwamen groeten.

De dolfijnen vanop het strand. Onze camera heeft het niet zo op water.

Ook wij groeten u!

XxX Sil en Antoine

Melbourne 2 - South East Victoria

Met de Great Ocean Road (lus links onder op onze kaart) achter ons, werd het tijd om richting de Oostkust te rijden.

Via Colac, waar we sliepen op een kampeerspot aan 'Lake Colac', en een gitaar, warme sloefkes voor Silke en een week eten in de Aldi kochten, reden we in 1 keer naar Brunswick - Melbourne waar we die avond hadden afgesproken bij Serge (achterneef Silke) en Lauren thuis voor een BBQ en een gezellig avondje. De volgende dag staken we een wasmachine in (de eerste in drie weken), controleerden we onze post en namen we een lekkere douche. Terwijl onze was hing te drogen, genoten wij van een relaxe ochtend in de heerlijk warme zon. The good life!

Nadat de was na een dik uur eindelijk droog was, vertrokken we naar beneden, richting Phillip Island. Nog steeds heerlijk weer toen we daar aankwamen. Na wat rondhangen en genieten van de zon en de zee, zochten we voor de eerste keer deze reis een echte (lees 'niet gratis') camping op. Wildkamperen op dit eiland was namelijk geen optie! We vonden een mooi plekje aan het strand op een camping in Cowes, waar we, zoals regelmatig trouwens, de late namiddag inzetten met een glas Aldi-wijn om deze trend tijdens een BBQ met worstjes verder te zetten.

Woensdag 20 oktober: SURF, ZON, CHILL!!!

Die avond besloten we - na wraps met bonen in tomatensaus - voor de eerste keer de echte 'toerist' uit te hangen en kochten we een ticketje voor de Pinguin Parade, een schouwspel waarvoor Phillip Island bekend staat. Hier konden we tot op centimeters van honderden pinguins staan om ze echt van top tot teen te bekijken. We waren zelf zo bevoorrecht dat we twee pinguins, laat ons zeggen, de liefde zagen bedrijven. Helaas mochten we geen foto's nemen. Natuurlijk hebben we dit wel geprobeerd, maar het resultaat stelt een beetje teleur...

Na enkele uren tussen ongelooflijk schattige beestjes, reden we weg van Phillip Island en sliepen we op de eerste de beste parking die we tegenkwamen langs de Princess Highway .

De volgende dag op ons gemak verder gereden naar Inverloch, waar we onze dag op een zeer relaxte wijze volmaakten. Zon, zee, strand...

Hierna reden we door naar een prachtig, maar niet gemakkelijk te vinden, wildkampeerplekje in Walkerville. De mooiste slaapplaats tot nu toe!

Hier bleven we dan ook 2 nachtjes, waarna we richting Wilsons Promontory reden. Wilsons Prom is het meest zuidelijk punt van Australie en volgens verschillende Victorianen die wij tegenkwamen het mooiste National Park dat er in hun staat is. Wel, veel mooier lijkt ons ook straf. Werkelijk alles is hier te zien, bergen, zee, rivieren, wild beesten, ... De eerste stop die we maakten langs de hoofdweg (eigenlijk de enige weg die zo'n 40 km lang is) bracht ons prachtige taferelen! Walibi's, kangaroos, Emoe's en veel vogels.



Check baby in buidel!



Na een behoorlijk aantal stopjes en bijhorende wandelingen, kwamen we aan in Tidal River, waar er een campingplaats was dicht aan de zee. Wetsuits aan en surfen maar! Lekker warme douche en lekker eten met een glaasje wijn tussen de papegaaien en wombats.

De volgende ochtend voor de eerste keer onze loopschoenen aangetrokken en een jogwandeling door de bergen (heuvels eigenlijk maar bergen klinkt sportief zwaarder) gemaakt waarbij we getrakteerd werden op veel zon en overweldigende uitzichten!

1 minpuntje aan de camping op Wilsons Prom: onze relax-factor werd met een behoorlijk aantal punten omlaag gehaald door de meest irritante, aggresieve en vieze beesten die er zijn: Australische Zeemeeuwen!

's Avonds trokken we naar Whisky Bay en genoten we van een prachtige zonsondergang, iets wat aan de zuidkust vrij zeldzaam is. De nacht brachten we gratis door in een betaalcamping waar de controle te wensen overliet, zodat we de volgende dag, frisgewassen, richting New South Wales (NSW) vertrokken. East Coast here we come!!!

xxx Sil en Antoine

Vervolg Great Ocean Road

Dag iedereen! Het bleek niet zo evident om een pc met internet en een geheugenkaartlezer te vinden, dus daarom zijn we wat later. We schaften ons een kaartlezertje (Kmart!!!) aan en hebben zowat elke bibliotheek die we onderweg tegenkwamen 'bezocht' om gratis (uiteraard) op internet te kunnen.

Ons verhaal gaat verder in Apollo Bay...

Na een nachtje op de parking van een 'drive-through-bottleshop', zoiets als de drive-in bij McDonalds maar dan voor alcohol, reden we om 7u naar de lokale vissershaven. Na een wederom tevergeefse visvangstpoging van Antoine, een lekker ontbijtje in de warme ochtendzon, een nog lekkerdere warme douche in een kotje dat waarschijnlijk enkel voor de lokale vissers bedoeld is en een passage van de schaar door Silke's frou, vervolgden we onze reis langsheen de Great Ocean Road.

In onze reisbijbel 'Camps 4' vonden we een kampeerplekje in Johanna Beach dat naar de mening van de auteurs zeker een stop waard was. Ook wij delen vanaf heden deze mening. Deze kalme site vlak aan het water, overladen door zonneschijn, gaf ons de gelegenheid de was en de plas te doen. Antoine nam de camper onder handen terwijl Silke de kleren een wasbeurt gaf.

Verder was het natuurlijk weer eens tijd om de wetsuit aan te trekken, de surfplank te waxen en in de zee te springen. Hoewel de golven er hard en stevig uitzagen, kostte het Antoine enige moeite niet te verdrinken. De golven wisten zelf niet heel goed waar ze heen wilden, de stroming deed het tegenovergstelde van wat de golven deden en daarom duurde het niet erg lang vooraleer Anthony het voor bekeken hield... Better waves next time...

Inderdaad, de volgende dag waren er mooiere golven, maar regende en waaide het zo hard dat we ons even in het winterseizoen waanden. Gelukkig had onze fantasierijke dingo een prachtig dambord in elkaar geknutseld zodat we ons de hele dag in onze camper konden bezighouden. Dammen, kaarten, lezen... het heeft ook zijn charmes.

De volgende dag (zaterdag 16 oktober) zag het weer er al iets beter uit. Na een zeer gesmaakte BBQ (kip gemarineerd in rode wijn, plakrijst en geroosterde maiskolven gedrenkt in zout) ergens langs de weg en in een prachtig stukje regenwoud in Melba Gully, reden we verder naar een met Aziaten-overladen stuk Great Ocean Road: The Twelve Apostles. Hoewel we al vele dagen met zon hadden gekregen, was het weer hier een spelbreker. Storm, windvlagen tot 120 km/u en een gevoelstemperatuur van rond het vriespunt. Desondanks een geweldig mooi schouwspel waarnaar je uren kan staren.

Die avond besloten we onze kans te wagen en met een verrekijker, geleend van de tourist information centre (die trouwens overal waar we komen ontzettend vriendelijk en behulpzaam zijn), pinguins te gaan spotten vanaf de uitkijkpunten van de 12 Apostellen. Haha! Meer dan een uur in de ijzige kou en regen gestaan om dan, wanneer het bijna pikdonker was, een dertigtal minuscule gestalten vanop een veel te grote afstand van uit de zee over het strand naar hun hollen te zien waggelen.
Die nacht sliepen we op een plekje in Port Campbell waar duidelijk stond aangegeven dat het niet mocht! Pech, we werden wakker met een prachtig uitzicht over de diepe rotskliffen en een heerlijke zeebries (lees 'tornado'). Nog steeds geen politie gezien.

The next morning bestond onze ochtend uit op-de-BBQ-geroosterde toastjes met choco, ons haar en lichaam wassen met warm water uit de kraan van de BBQ en stops langsheen adembenemende uitkijkpunten:

London Bridge, The Arch en The Grotto.

Geen slecht manier om het hoofdstuk Great Ocean Road af te sluiten!!!

.