Het is alweer even geleden, maar met het mooie weer van de voorbije weken hadden we eerlijk gezegd niet zo veel zin om achter een computer te kruipen. Ondertussen zitten we al enkele dagen in een nieuwe en voor ons al vierde staat; Queensland! We geven jullie het verhaal van na de Blue Mountains tot aan de grens van NSW en Queensland:
Over het algemeen bestonden onze dagen vooral uit surfen, bodyboarden, chillen, lezen, zonnen, enz... De enige "zorgen" die we hier hebben zijn `Wat eten we vandaag?` en `Waar slapen we vanacht?`. Op de minder toeristische plaatsen is slapen meestal geen probleem. Maar in populaire gebieden staan er steeds meer en meer borden met `verboden te camperen`, hoewel we ons daar meestal wel niet veel van aantrekken.
Enkele dagen nadat we Sydney en de Blue Mountains achter ons hadden gelaten , kreeg Anthony een accidentje tijdens het surfen. Toen zijn knie de volgende ochtend nog steeds heel erg zeer deed, besloten we toch maar even langs Spoed te gaan. Na een hele tijd in de wachtkamer, waar we trouwens voor het eerst vreselijke beelden van de overstromingen in Queensland te zien kregen, bleek dat ze in dit ziekenhuis geen foto`s konden nemen. Ze gaven Anthony dan maar de raad goed te rusten en pijnstillers te slikken...
Terwijl anthony`s knie stilletjesaan beter werd, reden we via het prachtige en rustige Lake Macquarie naar Newcastle. Volgens de Lonely Planet zou dit een van `s werelds populairste steden worden van 2011. Wij vragen ons af hoe ze dit gaan realiseren want buiten een kleine winkelstraat, welliswaar een gezellige, was hier niet zo veel te beleven. We begaven ons dan maar naar het strand waar een rode vlag ons verplichtte het zeewaterzwembad aan te doen. De rode vlag bleek trouwens niet overdreven want algauw sloegen de golven over de golfbrekers tot aan onze handdoeken.
Hierna reden we via Nelson Bay, waar we nog eens dolfijnen van heel dicht bij konden zien, via de kust verder tot Nambucca Heads. Onderweg werden de stranden steeds witter, de zee steeds warmer en helderder en kwamen er steeds meer palmbomen te voorschijn. Ook het surfen bij Anthony en het bodyboarden bij Silke lukte steeds beter en beter. Anthony zit gemiddeld zo`n 6 uur per dag in het water, beginnend tussen 7 en 8u `s morgens.
In Nambucca Heads vierden we op 26 januari AUSTRALIA DAY! Een dag waar alle Australiers al maanden naar uitkeken. Australia Day betekent dat iedereen een dag vrijaf krijgt, kleren met de Australische vlag op aantrekt, deze vlag ook op z`n wangen schildert, vervolgens gaat BBQ`en op het strand en pinten drinkt in de zee. Een goede reden voor ons om ook nog maar eens een paar frisse pintjes te gaan kopen in de Liquorstore.
De dag na Australia Day reden we nog eens een stukje het binnenland in, we volgden meer bepaald `The Waterfall Way`.
We reden langsheen verschillende watervallen langs de weg naar onze eerste stop: Dorrigo National Park. Hier maakten we een sportieve wandeltocht onder een stralende blauwe hemel en een hete zon. Reden te meer dus om ons zwemgerief aan te trekken en een verfrissende duik te nemen in de 2 prachtige watervallen die zich op ons wandelpad bevonden.
Op onze laatste meters bleef Silke plots stokstijf staan... In het midden van ons pad bevond zich een enorme slang die niet echt de indruk gaf te willen verhuizen. Met een schamel stokje porde Anthony dan maar wat naar onze padversperder die na enige tijd besloot om ons toch maar veilig door te laten. Another close encounter with one of Australia`s most dangarous creatures.
Na deze wandeling zijn we naar Dorrigo-centre (100 m2) gegaan waar we een gratis ijsje van de ijscoman kregen! Wat een joviale mensen die Australiers!
De nacht die volgde was er een met een licht- en dondershow van jewelste! Het indrukwekkenste onweer ooit!
Dag 2 van de Waterfall Way: een lange autorit doorheen een heuvelachtig landschap naar een plaats waar we getrakteerd werden op een uitzicht over 2 van Australies grootste en hoogste (meer als 200 m!) watervallen: De Wollomombi en Chandler Falls!
Zo'n 500 m daar vandaan was er de mogelijkheid te kamperen in het nationaal park. Na een gezellig kampvuur en wat relaxen onder onze luifel, aten we heerlijke "sparijst"; rijst met was spaghettisaus en groenten. Als je elke dag budgetair moet eten, moet je natuurlijk creatief zijn.
's Morgens onze haren gewassen onder de kraan en dan terug richting Dorrigo, waar de machtige Dangar Falls lagen te wachten. Hier konden we het heerijk verkoelende water en de kracht van zeeeer dichtbij ervaren!
Via dezelfde Waterfall Way reden we terug naar de oceaan, waar een wilde zee en een overvloed aan zonneschijn in Sawtell ons een zalige namiddag bezorgde. Slapen deden we als zo vaak op enkele meters van de aanspoelende golven, op een parking waar de surfers, joggers en wandelaars 's morgens altijd zeer vroeg van de partij zijn. De "ozzies' zijn een bende vroege vogels. Een volkje naar het hart van Anthony dus!
Na een heerlijke 'Flat White' koffie en een smoothie op het terras van een gezellig cafe in Sawtell, reden we door naar Coffs Harbour. Mooie havenstad en aangename stranden, waar verder niet veel te beleven viel. Na een blitz-bezoek aan de Botanic Gardens en het hospital voor koala's, zijn we een stuk verder gereden naar het verlaten (en dus ideaal om te slapen) Sandy Beach, waar we 's avonds genoten van een prachtig grote sterrenhemel met een glaasje wijn en elkaars gezelschap. Het leven kan toch mooi zijn!
Anthony zat natuurlijk weer om 7u in het water de volgende morgens om de grote golven te berijden!
Enkele surf- en zondagen later kwamen we aan in Byron Bay, het backpackersmecca! Omdat men ons al van in het begin van onze reis had gewaarschuwd dat wildkamperen hier onmogelijk was, besloten we nog eens op een echte (betaal) camping te staan. Douches, propere wc's, een frigo en met een gerust hart kunnen slapen zonder de 'angst' dat de politie in het midden van de nacht op je deur komt kloppen, deed nog eens deugd!
Na 2 echt zwaar-vakantiedagen, zonder zagen, zonder klagen zonder mensen wiens job het is backpackers weg te jagen, lieten we Byron Bay achter ons en vervolgden we onze weg naar Queensland, dat tijdens ons verblijf in Byron werd geteisterd door een cycloon van ongezien formaat!
Na weer zo'n dagje surfen enzo reden we nog eens naar een rest area langs de highway. In tegenstelling tot andere keren, gebeurde er die avond vanalles.
Eerst werden we "aangevallen" door rondreizende Australische kinderen. Zonder schaamte zaten ze in onze stoelen, kropen ze in onze camper, namen ze al onze spullen eruit en stelden ze 1001 vragen. De jongste was schattig/rattig, de oudste was gewoonweg een vies ventje. Hij stak (nadat wij al klaar waren met eten) zijn lelijk apenkopje in onze pot saus en lekte die werkelijk tot de laatste druppel leeg... In ruil moesten ze de afwas doen :-)
Bevrijd van de broertjes terreur en wat later op de avond, leerden we een 6-tal backpackers kennen uit Canada, Duitsland en Wales. 4 Van hen woonden letterlijk langs de snelweg op die rest area, terwijl ze ovderdag in Byron Bay gingen werken of simpelweg op het strand gingen hangen. Het Canadees koppel verbleef er al 2 maanden, haha!
Dat is niet echt aan ons besteed en wij vertrokken de volgende ochtend. Via een toeristenweg deden we enkele kleine kustdorpjes aan waar zalige surf (in veel kouder water dan we gewoon waren) de uren voorbij vliegen.
Dikke kus, Silke en Anthony
Geen opmerkingen:
Een reactie posten