Het zal jullie wel bekend zijn: de vakantiebrochures waarin de paradijzen met witte stranden, palmbomen en hangmatten, helder water en koralen op enkele meters zwemmen vor belachelijk hoge prijzen verkocht worden.
Wel, wij hebben zopas vijf dagen doorgebracht op zo`n toplocatie en voor echt niet veel geld!
Na een boottocht van zo`n vier uur werden we in Wakai opgewacht door de eigenaar van onze losmen waar we zouden verblijven op het eiland Kadidiri. Toen we daar aankwamen na een leuk tochtje op een houten bootje, vielen onze ogen bijna uit ons hoofd. Onze bamboehut stond op slechts enkele meters van het water, op een prachtig strand met uitzicht over enkele andere prachtige eilandjes die ook tot de archipel van de Togean Eilanden behoren.
Over het algemeen kunnen we vrij simpel samenvatten wat we daar hebben uitgestoken. Onze dagelijkse bezigheden bestonden vooral uit hangmat hangen, snorkelen en duiken tussen het mooie koraal en talrijke kleurvolle vissen. Tussendoor zorgde ons gastgezin voor lekkere, weliswaar eentonige maaltijden, bestaande uit veeeeel rijst, groenten en versgevangen vis. Nu, als er geen vis werd gevangen die dag werd er simpelweg geen vis gegeten. Daarom mochten wij mee de vissersboot op om ofwel met de vislijn, ofwel met de zelfgemaakte harpoen onze maaltijd helpen vangen. Hoewel we het harpoenjagen met snorkel en masker op zich heel leuk vonden, bleek het niet evident een grote vis te vangen. Gelukkig was er Aka, de baas der huizes, die met zijn vele jaren ervaring geen enkele moeite had ons elke avond een mooie vis voor te schotelen.
Buiten slapen, lezen en snorkelen, konden we de hele dag door gezellig reisverhalen uitwisselen met de andere gasten. We leerden enkele toffe mensen kennen en het staat al vast dat onze volgende reis niet lang op zich zal laten wachten.
`s Avonds gingen we met zijn allen gezellig op de pier zitten om met een lekker pint van de prachtige zonsondergang te genieten. Na een vullende maaltijd werd er dan een kampvuur aangestoken op het strand en dronken we met zijn allen arak, het lokale palmbrouwsel waarvan je ongelofelijk zat wordt...
Omdat een op de vijf indonesiers wel gitaar kan spelen, konden we met een leuk achtergrondmelodietje urenlang naar de klaarheldere sterrenhemel staren.
Elke dag werden we door Aka meegenomen op zijn houten vissersbootje om naar een van de ontelbare prachtige stranden te gaan om te chillen en te snorkelen en de versgeplukte kokosnoten leeg te drinken.
Zo gingen we op een dag naar Carina Beach waar iets verder een meertje ligt waar je tussen de honderden onschadelijke kwallen kan zemmen. Een leuke ervaring!
 |
| A room with a view |
Samen met twee engelsen stapten we na vijf dagen (helaas) op de ferry richting Gorontalo. Omdat deze trip zo`n twaalf uur duurde, `genoten` we van een nachtje op het dek van de zachtjes heen en weer schommelende boot.
Een auto bracht ons de volgende ochtend heel vroeg naar Manado, de stad van waaruit morgenvroeg (17 juli) ons veel te duur vliegtuig richting Bali vertrekt. Zonder kleine rugzak van Silke want deze is op mysterieuze wijze in de auto verdwenen... Gelukkig zaten er geen belangrijke papieren in en dus kunnen we woensdag dus zonder probleem richting Belgie vertrekken! (hoewel we nog wel eventjes terug richting Togean willen hoor)
In Bali gaan we onze laatste australische centjes (100 dollar hoi hoi) erdoor jagen! Het zal spijtig genoeg wel afgelopen zijn met het rustige toeristvrije gedoe. Geen `hello mister` meer om de twee seconden, maar wel `buy buy buy, bloody fucking cheap mate`. Geen mensen die ons blijven aanstaren omdat we blanken zijn want in Bali zal het de kunst zijn de lokalen uit de blankenmassa te plukken.
We hebben genoeg conversaties in het indonesisch gehad deze twee maanden en gaan de laatste drie dagen nog met volle teugen genieten van lekker weer, veel bier en voor Silke wat massages terwijl Anthony de surfen voor de laatste keer deze reis gaat berijden.
 | ||
| Antoine in de zee terwijl de zon ondergaat. Kan het nog paradijselijker? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten