WA, part I

Dag Bloglezers,

Na een geslaagde reis doorheen het `rode centrum` van Australie, landde ons Quantas vliegtuig na een 3 uur durende vlucht in Perth. Via de website van couchsurfing kwamen we terecht bij Warren in een gezellig oma-huisje. Hier verbleven we vier nachten (gratis) in het gezelschap van nog 2 andere couchsurfers, Barbara (Oostenrijk) en Charley (U.K.). In deze vier dagen verkenden we Perth, te voet en gebruikmakend van het openbaar vervoer. We spraken af met Ben en Bianca - onze Duitse perzikplukcollega`s - en brachten een aangename dag door met hen. De dag erna gingen we met Jerre (sportkotcollega) en zijn (reis)partner Coralie in het 'Belgian Beer Cafe Westende' een Duvel drinken!

Tussendoor zochten we, tevergeefs, naar een job. Een keer waren we er heel dicht bij maar de Duitser (er zijn er hier meer als in Duitsland zelf) die ons de job beloofde op een boerderij was plots onbereikbaar en na zo`n 100 x bellen besloten we deze farmjob maar uit ons hoofd te zetten. Ander werk was er echter niet te vinden, de overstromingen aan de oostkust hebben alle werkreizigers naar het Westen gejaagd en dus is de vraag veel hoger dan het aanbod. Spijtig voor onze rekening, maar na het boeken van een camper (met frigo!) was de teleurstelling snel vergeten.
We bedankten Warren  voor de goede ontvangst en verhuizden onze spullen naar Anton, waar we ook 2 dagen couchsurften, alvorens de camper vol te tanken en koers te zetten richting het Noorden... Back on the road met camper numero 3!


Op onze eerste dag van onze roadtrip langsheen de Australische westkust was het Silke`s verjaardag! Na een lekker ontbijtje reden we naar Lancelin, waar we voor het eerst de zee zagen aan deze kant van het land. En wat een verschil met de kust in het oosten! Prachtig wit zand en een helderblauwe zee met spelende dolfijnen! Zalig!

Sweeeep: klikken want het is een panorama foto!

Hierna sprongen we terug in de camper en reden we nog wat verder doorheen het prachtige Australische landschap, terwijl we onze ogen de kost gaven. Het is hier dan ook heel anders dan aan de eastcoast. Het land is hier veel droger en ruwer en het is hier welliswaar nog veel minder bevolkt! En wij hadden aan de oostkust al vaak het gevoel dat wij de enigste mensen ter wereld waren...

Toen we plots langsheen een enorme vlakte van witte duinen reden, konden we het niet laten om onze camper langs de kant van de weg te zetten en in deze zandbergen te gaan 'spelen'.

Hierna reden we naar het Nambung National Park waar de Pinnacle Desert op ons lag te wachten. een bezoek dat zeker de moeite waard was!
Toen de zon begon te zakken, haastten we ons terug richting de kust om samen met een lekker flesje schuimwijn en een Aussi- BBQ van de zonsondergang te genieten!

Deel 2 van Silke`s verjaardagsdriedaagse begon met een zoveelste blaasontsteking... We vertrokken dan ook heel vroeg aan Kangaroo Point op zoek naar een fatsoenlijke WC.  Die vonden we in Green Head (populatie 200). De baai van Green Head was een van de mooiste die we op onze reis tot nu toe tegenkwamen; een prachtig wit strand met azuurblauw water omringd door rotsen...

Opweg naar onze slaapplaats reden we langs een volledig opgedroogd zoutwatermeer. Het resultaatt was een enorme witte vlakte die wat aan Antarctica deed denken.

Een voorbijrazende roadtrain (kamion met 2 tot 4 aanhangers) bederfde de sfeer een beetje door een steen tegen onze (niet verzekerde) voorruit te ketsen. Gevolg: een schone ster die op eigen kosten genaakt moest worden. Een uitgave het equivalent van drie bakken bier... Na een gezellig kampvuur kropen we weer heel vroeg in onze derde editie van `little Belgium`.

De laatste etappe (brownie-dag) van Silke`s verjaardagsdriedaagse bestond uit inkopen doen en de voorruit laten repareren. Verder legden we weer wat kilometers af en stopten we onderweg om te douchen op het strand en wat naar de kite- en windsurfers te staren onder een stralende zon.

De volgende dag stond het Kalbarri National Park op het programma. Via een dirtroad die onze camper weer lekker op en neer deed daveren, kwamen we aan `the loop` waar een drie uur durende wandeling op ons lag te wachten. De rivier die zich een weg baande doorheen dit enorme, droge landschap was echt prachtig. Helaas waren er ook weer duizenden vliegen van de partij (nog meer dan in de buurt van Alice Springs!) en we kunnen je zeggen dat dit niet echt aangenaam was.

Beetje ambeTANDte vliegen...

Natures Window

Heel wat kilometers noordelijker verlieten we de highway om een schiereiland op te rijden dat bekend staat voor zijn prachtige zee met vele dolfijnen. Op onze eerste dag vonden we hier enkele prachtige stranden en konden we met onze camper tot vlak aan de zee rijden om hier dan de rest van de dag luilekker door te brengen. Nu ja, heel relaxed was het niet want duizenden vliegen hadden blijkbaar van onze plannen gehoord en vielen ons al snel na het uitstappen aan. Noodgedwongen moesten we in onze camper schuilen en konden we dus enkel van achter glas van het prachtige uitzicht genieten. Gelukkig had ons camperke een tafel en stoelen en konden we ons wel `nuttig` bezighouden.

Als de vliegen ons met rust lieten, konden we eindeloos genieten...

De volgende ochtend vertrokken we voor zonsopgang naar Monkey Mia, waar elke ochtend een tiental wilde dolfijnen tot zeer dicht bij het strand komen. We hadden geluk en waren op tijd daar om deze flippers van zeer dicht bij te aanschouwen! Aangezien het aantal vliegen op dit strand zeer beperkt was, besloten we daar maar van te profiteren en een gezellig zon- en zwemdagje te houden.

De volgende dag was er een van vooral rijden. Maar al deze saaie kilometers (want hier valt onderweg dus niet echt veel te zien buiten 1 lange rechte weg met aan weerszijden enorme niksheid) werden al snel vergeten toen we in Coral bay aankwamen, snorkelgerief aandeden en eindelijk nog eens de prachtige onderwaterwereld in konden duiken. Helaas hadden we geen onderwatercamera mee en kunnen we jullie dus geen foto`s tonen van wij die grote schildpadden aaien.
Slapen deden we die nacht gewoon aan de kant van de weg, een weg waar misschien 1 keer per uur een 4x4 of road train voorbij raast...

Het uitzicht door de voorruit dat we zon 3500 km lang hadden....

Road Train

Ook de volgende dag stond er gesnorkel op het programma. Zowel in Oyster Bay als in Turquoise Bay zagen we weer prachtige gekleurde vissen tussen het schitterende koraal zwemmen...
Turquoise Bay is trouwens de mooiste baai die we hier in Australie gezien hebben. Het zand was spierwit en de zee had een kleur zoals je die wel eens in de boekjes ziet, maar dan zonder een vrouwke in een hangmat.

Na wat zonnekloppen en heerlijk snorkelen, verlieten we Cape Range National Park en sliepen we weer langs de weg, klaar om aan de lange (zelfde) terugweg te beginnen de volgende dag: 1270 km in 2 dagen met tussendoor enkele pauzes voor een plasje, een boefke en een beenstrekje...

Veel rijden, maar elke kilometer (en druppel dure benzine) zeker waard!



"Hey Pee, hebt ge nog een wortel?"



Kus,

Sil en Antoine