Onze eerste nacht brachten we door langs de Princess Highway, op een prachtig plekje waar we Dan en Nova ontmoetten, respectievelijk 40 en 52 jaar oud. Zij besloten hun saaie werkleven achter hun te laten, een caravan te kopen, en te genieten van de - volgens ons althans - enkele jaren die hen resteren. Gemiddelde dagelijkse bezigheid: roken en drinken. Hoewel ze duidelijk niet erg veel geld hadden, kregen we een zonnedouche, een zwarte zak waarin 20 liter water door de zon kan worden opgewarmd om te douchen, heerlijk. Zeer aangename mensen waarmee we ons mooiste en grootste kampvuur tot dan mee doorbrachten. Geen foto's tengevolge lege batterij.
De volgende dag, ondertussen dag 31 in Australie, reden we verder naar het mooie havendorpje Eden, bekend om zijn jaarlijkse passage van honderden walvissen en hun kalven. Nadat er een alarm afging, hetgeen betekende dat er walvissen waren gespot in de baai, haastten we ons naar het uitkijkpunt. Daar zagen we in de verte enkele walvissen hun spuitgaten leegblazen. Omdat het te ver weg was om duidelijk te zien, besloten we een budget-whalewatchingcruise te doen de volgende dag. De walvissen waren ons duidelijk goed gezind want al gauw konden we een mama walvis en haar kalfje volgen. Alsof dat nog niet genoeg geluk was, kreeg een kleine walvis het in zijn kop te gaan spelen en maakte het vele, hoge sprongen vlak naast onze boot. Oh ja, op die cruise ook een middagmaal naar binnen gewerkt, hetgeen niet de bedoeling was van de eigenaars denken we. Iedereen had recht op een soepje en een cracker met wat kaas. Wij, ratten als we zijn, slaagden er in onze magen boordevol te stouwen.
Dolgelukkig, en na een heerlijke douche in de haven, reden we een klein stukje terug om te gaan kamperen op een mooi plekje waar de zee en een rivier samenkwamen. Na wat surfen, chillen in de zon, lezen en een kampvuur met marshmellows, gingen we meer dan tevreden slapen. 's Morgens ons kampvuur terug aangewakkerd en toastjes gemaakt met choco :-)
Next stop, Narooma. Hier zochten we weer tevergeef naar een jobke. De nacht brachten we door op een wildkampeer plek waar we de volgende ochtend onze loopschoenen nog eens aantrokken.
Le lendemain vervolgden we onze voyage naar Moruya. Wat betreft het werken, kregen we goed nieuws. Via een nummer uit de Lonely Planet, kwamen we terecht bij een perzikkenboederij die hoogstwaarschijnlijk binnen een tweetal weken met de oogst gaan beginnen. Als alles meezit, met onze hulp tot Kerstmis. Dat betekent dus dat we dus niet te ver kunnen gaan. Hier in de buurt is gelukkig veeeeeel moois te bezien.
De eerste plaats waar we verbleven, heet Broulee. Daar verbleven we op de parking van de plaatselijke surfclub. Na een poging tot surfen van Sil in een veel te onstuimige zee, namen we een frisse douche buiten aan de surfclub en kropen we lekker vroeg ons bedje in. De volgende ochtend, na een stevig ontbijt van wit brood, choco en banaan, gingen we samen een eindje lopen om vervolgens naar Batemans Bay te rijden.
Na een hele poos in de bib onze blog te hebben geupdate, kochten we lekkere etenswaren voor op de BBQ. Helaas gingen de hemelsluizen wagewijd open en besloten we, na uren in onze camper te zitten, onze BBQ uit te stellen en de Mc Donalds een hele poos te gaan bezetten. Lekker...
Na een goeie Mc Chicken Bacon Njammie Lekker Menu, volgden we de raad van onze reisbijbel op en gingen we op zoek naar een zogezegd prachtige wildkampeerspot. Na 30 km door zware regenval te rijden en NIKS te vinden, besloten we het eerste het beste dorpje binnen te rijden om onze camper ergens neer te planten en dan zelf zo snel mogelijk in de slaapzak te kruipen.
We kwamen terecht in South Durras naast een camping op een stukje waar een duidelijk teken stond dat wildkamperem verboden was. Omdat het donker werd en er ontzettend veel kangaroos rondhupten over straat, verstopten we onze camper toch tussen de bomen, in de hoop dat niemand ons kwam wegjagen. Na een regenachtige nacht werden we wakker omsingeld door een legertje kangaroos die geen aanstoot gaven aan onze aanwezigheid. We konden zeer dicht komen en de mamakangaroos lieten zelfs hun kleintjes van heel dicht bij zien.
Na het spotten van enkele dolfijnen in de zee, besloten we ook het water in te gaan en te surfen tussen deze mooi beesten. Ze bleven in de buurt, maar echt surfen tussen de dolfijn konden we dit niet noemen.
Na een lekkere maaltijd tussen de kangaroos, keerden we terug naar onze camper om daar een rattige kangaroos te vinden die er niks beters op had gevonden in onze auto te gaan en ons brood te rippen. Wel grappig eigenlijk!
Nadien reden we door naar Burrill Lake, waar we ons installeerden op een restarea in een mooi park. De volgende ochtend vingen we onze eerste vissen (eindelijk) en maakten deze klaar op een van de plaatselijk barbeques. Njammie jnammie.
Op een plekje op enkele honderden meters verder, genaamd Dolphin Point, zagen we een 5-tal dolfijnen vanop zeer korte afstand springen, jagen en surfen op de golven. Wat een mooi beeld! Omdat het hier zo leuk was en er veel te doen was, zijn we er 3 nachten gebleven. Onze langste tijd tot dusver op dezelfde plek.
Gisteren vonden we een heel mooi strand met vette golven en schaften we ons een bodyboard aan zodat we samen het water inkonden. Superleuk dus besloten we vandaag nog eens terug te gaan. Prachtig weer, geen slechte golven maar vooral: surfen TUSSEN de dolfijnen, die met zijn achten tot op een drietal meter van ons naderden en ons kwamen groeten.
 |
| De dolfijnen vanop het strand. Onze camera heeft het niet zo op water. |
Ook wij groeten u!
XxX Sil en Antoine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten