Bali

Dag thuisfront,

Na een lang verblijf in Australie, keken we er naar uit om naar Indonesie te komen. En hier zijn we dan, al 10 dagen.
Er zullen helaas geen foto`s bij het verhaal staan want uploaden is niet zo evident. En aangezien we onze foto`s al eens bijna kwijt waren door een computervirus, willen we absoluut geen risico nemen. Die komen nog wel eens...

4 nachten KUTA

Na en lange vlucht vanuit Perth -  via Hong Kong - naar het vliegveld van Denpasar in Bali en na het omwisselen van onze dollars in onze eerste Indonesische roepia`s, bracht een "Taksi" ons naar het hartje van de toeristenstad Kuta. Beladen met onze zware rugzakken gingen we, ons een weg banend doorheen de enorme mensenzee en het chaotische verkeer (auto`s maar vooral brommers die hier zowel links als rechts rijden en voortdurend hun toeter gebruiken) opzoek naar een mooie en goedkope slaapplaats. Moe van de lange reis besloten we niet te ver te wandelen met 20 kg op onze rug en installeerden we ons in  "losmen Arthawan", dat heel goed gelegen was en, zoals na een verdere zoektocht naar accomodatie zou blijken, goedkoop voor Kuta.

Na een heerlijke (koude) douche trokken we de stad in. Al gauw bleek duidelijk dat de Indonesiers zeer behulpzame mensen zijn. Zowat elke drie meter biedt iemand je wel transport aan of wil een uitbater van de ontelbare winkeltjes je wel iets verkopen voor een "Tsjiep Price".
Dat hier veel Australiers rondlopen werd ook al gauw duidelijk: de iets vloeiender engelssprekende Indonesiers lokken de toeristen met zinnen als Come here mate, bloody fucking cheap mate!.
Wanneer we hen duidelijk maakten dat we niet echt Aussies waren, lieten ze ons vrij snel met rust, even dan toch, want drie meter verder stond de volgende verkoper al klaar om ons zijn identieke koopwaar aan te smeren...

Met een betaalbaar (zeker als je van Down Under komt) Bintang-pintje in ons systeem, kropen we uitgeput ons bed in...

De volgende twee dagen legden we te voet heel wat kilometers af in Kuta; winkeltjes kijken, brommertjes ontwijken en onze 12 kilo vuile was binnenbrengen (daar hebben die Balinezen eens goed mee gelachen, zoveel vuile was hadden ze hier nog niet veel zien binnengebracht worden).
`s Namiddags gingen we naar het strand waar we voor een spotprijsje (die we zelf hadden afgedwongen) een surfplank en bodyboard huurden om na de Australische ook eens de Indonesische golven te berijden.
Die avond aten we in een Warung, een eettent waar je lekker en goedkoop (tussen 0.20 en 0.50 euro) van lokale gerechten kan genieten.

Onze laatste dag in Kuta huurden we een brommer en reden we langsheen kleine dorpen naar de tempel van Ullu Wattu op het schiereiland Bukit. De tempel zelf was niet zo heel speciaal, maar het uitzicht over de wilde kustlijn was gewoonweg subliem. Ook de tientallen apen die er rondliepen en toeristen van hun water, eten en zonnebrillen beroofden, waren goed entertainment.

We besloten om voor ons avondmaal eens meer dan een euro te betalen en zetten ons aan een tafeltje op het strand nadat we elk onze eigen, versgevangen vis hadden uitgekozen. Met onze blote voeten in het zand en een grote gebbqde barracuda en white snapper voor onze neuzen, genoten we van een roodgele zonsondergang in de oceaan...

3 nachten UBUD

De volgende dag vertrokken we in een overvol busje naar Ubud dat in het binnenland ligt en bekend staat om zijn traditionele Indonesische dansvoorstellingen. Niet te missen dus! We koze om naar een Kecak-dans te gaan kijken, waarbij een dertigtal schaarsgeklede mannen in een cirkel zitten (of zoals de infofolder stelde "they shit in a concentric circle) en gedurende de 1.5 uur durende dansvoorstelling 'chakachak' zingen. Ah nee, niet allemaal! 1 van hen kreeg de eer heel de tijd "pom pom pom" te zeggen!
De mooi verklede meisjes dansten in de cirkel, maar wij vonden dansen een groot woord. Het was eerder een toneeltje waarbij ze een verhaal over hun goden vertellen door met overstrekte vingers en rollende ogen voort te bewegen tussen de mannen.
De show werd afgesloten door een zotte oude man die, verkleed als een paard, als een bezetene gedurende tien minuten op zijn blote voeten  door brandende kokosnootschillen bleef lopen. Wijzelf merkten niet veel van de `trance` die met dergelijke uitvoeringen beoogd wordt, maar we kunnen heel goed begrijpen dat die oude man heel ver heen was aan het einde van zijn demonstratie.

De volgende dag huurden we weer een scooter (snel, goedkoop en heel zuinig). We reden naar Mount Batur, een vulkaan die reeds vele Balinese levens eistte. Onderweg bezochten we een tempel waar water dat er uit de grond komt, door de Balinezen gebruikt wordt om zichzelf te baden. Dit heilige water zou een helende kracht hebben en daarom probeerde Anthony zijn nog steeds kapotte surfknie te genezen in de bron... Helaas, pindakaas...

Eten deden we langs de weg in een zogenaamde `Warung`. Hier komen niet veel toeristen en met een glimlach en een nodige dosis Indonesische woorden, konden we elk voor zo`n 20 eurocent eten, lekker eten!

Op onze laatste dag in Ubud reden we met onze motorbike richting het oosten. We cruisden langsheen prachtige rijstvelden in terrasvorm, door afgelegen dorpjes en over hoge bergpassen waar de staat van de weg niet altijd zo veilig was.

2 nachten AMED

Na een 3 uur durende shuttle-rit kwamen we aan in Amed, een klustering van dorpjes langs de kust in het oosten van Bali. Hier zijn honderden slaapplaatsen maar op dit ogenblik bijna geen toeristen dus konden we voor een heel zacht prijsje een supermooie kamer krijgen bij Joli Home Stay.

Onderweg naar Amed leerden we een Canadees kennen die niet zo goed wist wat te doen en dan maar besloot zich gedurende een paar dagen aan ons te hechten.

In Amed huurden we (natuurlijk) weer een scooter om te gaan snorkelen aan het `Liberty shipwreck` en andere plaatsen met mooi koraal.

De Home Stay waar we sliepen, lag in het midden van een echt Balinees dorp en dus kregen we het echte leven de lokale inwoners te zien en vooral te horen (veel brommers maar vooral veel hanen die om 5 u `s morgens de hele buurt wakker maken)

Op onze laatste avond in Bali gingen we kijken naar een (illegaal) hanengevecht dat in het dorp naast het onze werd georganiseerd, waarbij de honderd aanwezigen hun zuurverdiende roepia`s inzetten op 1 van de 2 hanen die elkaar tot der dood bekampten. Een bloederig gebeuren want de hanen krijgen aan 1 poot een scherp mes van zo`n 5 cm aangebonden. De winnende haan mag een paar dagen later terug de ring in en de verliezende haan vliegt rechtstreeks de kookpot in!

Tot de volgende keer!!

Sil en Antoine xx